كاهش التهابات بافت استخوانی به كمك نانو كامپوزیت
دكتر ایزی: تهران - پژوهشگران ایرانی موفق به سنتز نانو كامپوزیتی چند عملكردی شده اند كه همزمان می تواند سلول های سرطانی باقی مانده بعد از عمل جراحی در بافت استخوان را از بین برده و در درمان عفونت و كاهش التهاب در محل كاشت موثر باشد.
به گزارش روز یكشنبه گروه علمی ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو ریاست جمهوری، سرطان استخوان (Osteosarcoma) از دسته بیماری های نادری است كه بیشتر در افراد جوان زیر 20 سال اتفاق می افتد و موثرترین راهكار درمانی، حذف تومور با استفاده از جراحی است.
طبق گزارشات موجود، بعد از حذف تومور، همچنان سلول های سرطانی در جداره عیب استخوانی باقی می مانند كه می تواند منجر به بازگشت تومور شود. یكی از راهكارهای مؤثر در حل این مورد استفاده از داربست های استخوانی مغناطیسی بعنوان بافت ترمیمی است. این داربست ها در مجاورت میدان مغناطیسی خارجی قادر به تولید حرارت به صورت موضعی هستند كه متعاقباً به مرگ سلول های سرطانی منجر می گردد. این روش درمان هایپرترمیا یا گرمادرمانی نام دارد.
به گفته «اشكان بی غم» پژوهشگر دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، هدف اصلی پژوهش حاضر، تولید یك نانو كامپوزیت چند عملكرده به منظور كاربرد در حوزه مهندسی پزشكی (زیست مواد) بوده است. در واقع سعی شده تا نانوكامپوزیتی تولید شود كه قابلیت تبدیل شدن به داربست سه بعدی به منظور كاشته شدن در عیوب استخوانی ناشی از حذف تومور سرطانی را دارا باشد.
وی در ادامه عنوان كرد: با بررسی كلی مشكلات گوناگون كاشتنی های استخوانی از قبیل عفونت و التهاب بعد از عمل جراحی، تصمیم بر طراحی این تركیب گرفته شد. این نانوكامپوزیت مغناطیسی به شكل هسته (فریت روی)-پوسته (روی سیلیكات) بوده و انتظار می رود افزون بر ترمیم بافت استخوانی بتواند به منظور كاربردهای هدفمند دیگر از قبیل رهاسازی دارو، خواص آنتی باكتریال، و هایپرترمیا (سوزاندن سلول های سرطانی با گرما) هم به كار گرفته شود.
وی در مقایسه استفاده از این نانوكامپوزیت در برابر داروهای آنتی بیوتیك هم اظهار داشت: عفونت و التهاب بعد از كاشت مواد استخوانی یكی از معضل های همیشگی علم پزشكی است كه به صورت معمول به وسیله تزریق دوزهای بالای داروهای آنتی بیوتیك و ضد التهاب درمان می شوند كه خود سبب صدمه های كبدی و كلیوی می گردد. دلیل استفاده از دوزهای بالای دارو، به خون رسانی ضعیف درون بافت استخوان باز می گردد. این در شرایطی است كه تركیباتی با قابلیت بارگذاری بالای دارو و رهاسازی موضعی آن و یا با خصوصیت آنتی باكتریالی ذاتی، این مشكلات را به دنبال نخواهند داشت.
بی غم در مورد آزمون های صورت گرفته بر روی نمونه ی نانوكامپوزیت سنتز شده اظهار داشت: در این طرح، از آزمون های مختلفی نظیر، XRD، FTIR، جذب-واجذب نیتروژن به منظور تخلخل سنجی، VSM به منظور بررسی خواص مغناطیسی، FESEM مجهز به EDS، دستگاه طیف سنجی فرابنفش به منظور بارگذاری و رهاسازی دارو، بررسی خواص آنتی باكتریال به روش دیسك دیفیوژن و آزمون MTT به منظور بررسی سلول سازگاری استفاده شده است.
به گفته این محقق، دستاوردهای به دست آمده حاكی از تولید موفق میكروذرات نانوحفره مغناطیسی روی سیلیكات- فریت روی به شكل هسته (فریت روی)-پوسته (روی سیلیكات) در قدم اول و عملكرد مناسب آن در كاربردهای رهاسازی دارو، آنتی باكتریال و هایپرترمیا بوده است.
این پژوهش حاصل همكاری اشكان بی غم- كارشناس ارشد مهندسی مواد (سرامیك) از دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد- دكتر محمد رفیعی نیا- عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشكی اصفهان- و همكارانشان است. نتایج این كار در مجله Ceramics International با ضریب تأثیر 3/057 ( جلد 44، سال 2018، صفحات 11798 تا 11806) به چاپ رسیده است.
علمی**1023**1440
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب