یك فوق تخصص عصب و عضله مطرح كرد؛
هر آنچه باید در مورد بیماری میاستنی گراویس بدانید
دكتر ایزی: دانشیار دانشگاه علوم پزشكی تهران، در مورد بیماری میاستنی گراویس و دلیلهای مبتلاشدن به آن توضیحاتی نمایش داد.
به گزارش دكتر ایزی به نقل از مهر، فرزاد فاتحی، در بیست و ششمین كنگره نورولوژی و الكتروفیزیولوژی، در ارتباط با بیماری میاستنی گراویس (Myasthenia Gravis) یا به اختصار MG، اظهار داشت: این بیماری از سال ها پیش شناخته شده بود و نام آن از دو واژه میاستنی (به مدلول ضعف عضله) و گراویس به مدلول سنگین یا وخیم تشكیل شده است.وی با اشاره به اینكه واژه گراویس منشأ هند و اروپایی دارد و در زبان فارسی همان واژه گران به مدلول سنگین و همانطور كه می دانیم زبان فارسی زیر مجموعه زبان های هند و اروپایی است، اضافه كرد: با درمان های جدید و پیشرفت علم پزشكی شاید در بیشتر موارد این بیماری مانند دهه های پیش، دیگر یك بیماری سنگین نباشد، ولی به هر حال هنوز به این اسم نامیده می شود.این فوق تخصص بیماری های عصب و عضله، اظهار داشت: بیماری «میاستنی گراویس» اكثراً یك بیماری خود ایمن است، البته موارد مادرزادی هم وجود دارد كه به این گروه از بیماری های سندروم مادرزادی میاستنی اطلاق می شود.وی بیان داشت: این بیماری در مواردی ایجاد می شود كه گلبول های سفید به دلایلی كه اكثراً معین نمی باشد ضد محل اتصال عصب به عضله آغاز به ساخت آنتی بادی می كنند. برای فهم این بیماری بهتر است به صورت خلاصه در مورد نحوه انقباض عضلات اشاره نماییم.دبیر علمی بیست و ششمین كنگره نورولوژی و الكتروفیزیولوژی، اظهار داشت: هنگامی كه سیگنال های عصبی جهت حركت عضله از بخش حركتی مغز شروع می شوند، بوسیله اعصاب حركتی مركزی به نخاع می رسند و از آنجا به وسیله اعصاب محیطی به عضله منتقل و سبب انقباض عضله می شوند.وی عنوان كرد: سپس رسیدن سیگنال الكتریكی به پایانه عصبی، ماده ای به نام استیل كولین از پایانه عصبی آزاد می شود كه به گیرنده های خود در عضله متصل شده و پروسه انقباض عضلانی را آغاز می كند.دانشیار دانشگاه علوم پزشكی تهران، یادآورشد: در بیماری میاستنی گراویس در بیشتر موارد، در محل اتصال پایانه عصب به عضله، آنتی بادی هایی وجود دارند كه به گیرنده های استیل كولین متصل شده و آنها را غیرفعال می كنند یا از بین می برند و نتیجتاً سیگنال عصبی نمی تواند به عضله منتقل شود و انقباض عضله اتفاق نمی افتد.فاتحی اشاره كرد: منشأ تولید این آنتی بادی ها در بیشتر موارد غده تیموس است كه در خیلی از بیماران میاستنی این غده بزرگ می شود یا در مواردی حالت توموری پیدا می كند.وی اظهار داشت: در مواردی بیماری میاستنی گراویس با سایر بیماری های خود ایمن مانند كم كاری تیروئید و روماتیسم مفصلی یا سایر بیماری های خود ایمن همراه می باشد. همین طور این بیماری در هر سنی دیده می شود ولی معمولاً در سنین پایین تر مثل سایر بیماری های خود ایمن در خانم ها بیشتر است و در سنین بالاتر به یك میزان در خانم ها و آقایان رواج دارد.این فوق تخصص بیماری های عصب و عضله اظهار داشت: شایع ترین علایم این بیماری دوبینی و افتادگی پلك است كه در بیشتر از دو سوم موارد دیده می شود و علایم كمتر شایع به صورت اختلال در بلع، تنگی نفس و ضعف عضلانی است.وی بیان داشت: نكته مهم در تشخیص این بیماری علایم متغیر آن است و با خستگی علایم به وضوح بدتر می شود. معمولاً علایم در بامداد ها بهتر است و در عصر و شب شدت می یابد. در مواردی كه اختلال بلع و تنفس بسیار شدید باشد امكان دارد نیاز به بستری در بیمارستان و مراقبت های ویژه باشد.فاتحی تصریح كرد: نكته مهم آن است كه برخی مواقع بعضی بیماری ها مانند عفونت های تنفسی یا برخی داروهای خاص مانند گروهی از آنتی بیوتیك ها امكان دارد سبب بدتر شدن بیماری شوند.وی اضافه كرد: تشخیص این بیماری به عهده متخصص بیماری های مغز و اعصاب و كلید تشخیص، برمبنای شرح حال و معاینه بالینی است در صورت شك به این بیماری، معمولاً متخصص مغز و اعصاب تست هایی مانند آزمایش خون جهت سنجش آنتی بادی هایی كه عامل این بیماری هستند و تست نوار عصب (تست اختصاصی RNS) درخواست می كند.این فوق تخصص بیماری های عصب و عضله اظهار داشت: همین طور پزشك جهت بررسی غده تیموس امكان دارد درخواست عكسبرداری از قفسه سینه كند.وی اضافه كرد: در مورد درمان بیماری خوشبختانه هم اكنون داروهای زیادی وجود دارند. درمان بیماری به دو قسمت اصلیِ درمانِ علامتی و درمان پایه خود ایمنی بیماری تقسیم می شوند. درمان علامتی سبب می شود كه غلظت استیل كولین در محل اتصال عصب به عضله افزایش یابد و نهایت قدرت عضلانی افزایش یابد ولی این درمان نیمه عمر زیادی ندارد پس باید در مواردی كه بیماری از حالت خفیف چشمی فراتر می رود و به اصطلاح ژنرالیزه می شود، درمان هایی كه موجب تضعیف وضعیت خود ایمنی بیماری می شوند، اضافه شود كه نوع درمان، مقدار و تعداد داروی تجویز شده بر حسب میزان شدت بیماری، سن بیمار، وضعیت جسمی بیمار و بیماری های همراه دیگر متفاوت می باشد.فاتحی اشاره كرد: در موارد بسیار شدید كه نارسایی تنفسی یا اختلال بلع شدید ایجاد می شود نیاز به درمان هایی مانند تعویض پلاسما (یا پلاسمافرز) و یا ایمونوگلوبولین وریدی است كه این دو درمان از لحاظ اثر بخشی در بیشتر موارد معادل هم هستند و برمبنای در دسترس بودن آنها در مراكز بیمارستانی و صلاحدید متخصص مغز و اعصاب تجویز می شوند.فاتحی اظهار داشت: در مواردی كه سطح آنتی بادی استیل كولین بالاست، به خصوص در رده سنی پایین تر از دهه شش سفارش به برداشتن تیموس می شود كه سبب كاهش شدت بیماری و همین طور نیاز به دارو خواهد شد و در مواردی هم كه غده تیموس توموری شده در هر سنی سفارش به جراحی می شود.وی اضافه كرد: در بیشتر موارد در صورتیكه بیمار در موقع مناسب به پزشك بازگشت كند و از دستورات پزشك تبعیت كند پیش آگهی خوبی دارد البته در مواردی باز امكان دارد كنترل بیماری مشكل باشد و نیاز به داروهای سنگین تری باشد.این فوق تخصص بیماری های عصب و عضله تصریح كرد: این بیماری شاید نسبت به سایر بیماری های سیستم مغز و اعصاب كمتر شناخته شده است ولی تعداد متنابهی از افراد جامعه را گرفتار كرده است و درمان های موجود اغلب هزینه بر است. با عنایت به عوارضی كه خود بیماری یا درمان هایی كه برای كنترل بیماری استفاده می شود، می توانند داشته باشند توجه ویژه سیستم بهداشتی درمانی را می طلبد، به خصوص در امر بیمه داروها و همین طور مراقبت های ویژه ای كه این بیماران نیاز دارند تا بتوانند زندگی با كیفیت مطلوب داشته باشند.فاتحی عنوان كرد: خوشبختانه اخیراً با تلاش بیماران و پزشكان در راه اندازی انجمن میاستنی و حمایت هایی كه از جانب مردم و دولت می شود، امید است كه در آینده مسیر مشكلات بیماران هموارتر شود و بیماران میاستنی از زندگی مانند افراد عادی جامعه برخوردار شوند.
منبع: دكتر ایزی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب