جلوگیری از رشد سلول های سرطانی با استفاده از نانوذرات زردچوبه
دكتر ایزی: تهران- پژوهشگران دانشگاه های علوم پزشكی بابل و مازندران موفق شدند كوركومین بعنوان ماده موثره زردچوبه را به شكل نانوذرات سنتز كرده و از آن ها برای جلوگیری از رشد سلول های سرطانی استفاده كنند.
به گزارش روز چهارشنبه گروه علمی ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو ریاست جمهوری، امروزه استفاده از تركیبات موجود در مواد طبیعی بعنوان داروی كمكی جهت درمان خیلی از بیماری ها ازجمله سرطان مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعات متعددی به اثرات ضدالتهابی و ضدسرطانی كوركومین اشاره شده است. اما از جانب دیگر كاربرد بالینی آن به علت حلالیت ناچیز آن در آب، با محدودیت زیادی مواجه می باشد.
دكتر مریم قاسمی كاسمان پژوهشگر دانشگاه علوم پزشكی بابل، از كوركومین بعنوان تركیب ضد سرطان موجود در گیاه زردچوبه یاد كرد و اضافه كرد: رویكردهای زیادی جهت افزایش حلالیت كوركومین در آب به كار گرفته شده است. از جانب دیگر فناوری نانو افق جدیدی را در زمینه پزشكی باز كرده است. ازاین رو در این پژوهش از این فناوری جهت افزایش حلالیت كوركومین در آب استفاده شده است. در این راستا فرم نانوذره كوركومین با استفاده از دو پلیمر طبیعی سنتر شده و اثر آن بر تكثیر سلول های سرطانی مورد ارزیابی قرار گرفته است.
وی اضافه كرد: كوچك شدن ذرات كوركومین تا مقیاس نانومتری باعث افزایش حلالیت این تركیب در آب می گردد. این مورد اثر ضدسرطانی این تركیب را به صورت قابل توجهی بالا می برد.
در این طرح نانوذراتی چهار جزئی شامل كوركومین، دو پلیمر طبیعی و سدیم تری فسفات سنتز شده است. بررسی با كروماتوگرافی مایع با كارایی بالا (HPLC) نشان داد كه در مقایسه با كوركومین كه به میزان ناچیزی در آب حل می شود؛ كپسوله كردن كوركومین به داخل نانوذرات سنتز شده به میزان قابل توجهی حلالیت آبی آن را بالا می برد.
به گفته این محقق، در این طرح برای سنتز این نانوذرات چندجزیی، از یك روش شامل فرایند فراصوت استفاده شده و پس ازآن فعالیت ضد توموری آن ها مورد ارزیابی قرار گرفته است. همینطور از روش های میكروسكوپی FE-SEM و AFM برای مشخصه یابی نانوذرات استفاده شده است.
تصاویر میكروسكوپی مبین این هستند كه اندازه نانوذرات سنتز شده كوچك تر از 50 نانومتر هستند. همچنین، نتایج از آن حكایت می كند كه نانوذرات چندجزیی خواص ضد توموری بالاتری نسبت به فرم آزاد كوركومین از خود نشان می دهند.
دكتر شهرام قاسمی میر- عضو هیأت علمی دانشگاه مازندران، دكتر مریم قاسمی كاسمان عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشكی بابل، دكتر سهراب كاظمی- عضو هیات علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشكی بابل، مریم غلامی تبار و رقیه پورباقر- دانشجویان مقطع دكتری پژوهش محور این دانشگاه، فاطمه احمدی و علی علی نژاد میر - دانش آموختگان مقطع كارشناسی ارشد دانشگاه مازندران در انجام این طرح همكاری داشته اند. نتایج این كار در مجله International journal of nanomedicine با ضریب تأثیر 4.3 (جلد 12، سال 2017، صفحه 8545) انتشار یافته است.
علمی**1023**1440
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب