چگونه درد نوزادان نارس را کاهش دهیم؟
دکتر ایزی: خراسان رضوی نوزاد نارس متولد شده اغلب باید از والدین خود جدا شده و در انکوباتور (دستگاه پرورش نوزاد زودرس) تحت مراقبت های ویژه باشد و به مدت چند هفته تحت درمان های معمول پزشکی قرار گیرد که می تواند دردناک باشد، بدون این که توسط خیلی از داروهای مسکن دارویی که برای رشد او خطرناک هستند، تسکین یابد.
به نقل از نوروساینس نیوز، گروهی از دانشگاه ژنو (UNIGE) سوئیس، با همکاری بیمارستان پارینی و دانشگاه وال داستا در ایتالیا، مشاهده نمودند که وقتی مادر در زمان مداخله پزشکی با نوزاد خود صحبت می کند، علایم درد نوزاد کاهش و سطح اکسی توسین، هورمونی که در دلبستگی و شادی نقش دارد و همین طور با استرس مرتبط می باشد، به میزان قابل توجهی افزایش می یابد که می تواند کنترل بهتر درد را اثبات کند.
این نتایج، اهمیت حضور والدین با نوزادان نارس که از بدو تولد در معرض استرس شدید قرار دارند را نشان می دهد، حضوری که بر سلامت و رشد آنان تاثیر واقعی می گذارد.
نوزادان نارس بمحض تولد پیش از هفته ۳۷ حاملگی از والدین خود جدا شده و در انکوباتور و اغلب در مراقبت های ویژه قرار می گیرند. این نوزادان باید مداخلات پزشکی روزانه را تحمل کنند که برای زنده نگه داشتن آنان لازم است (لوله گذاری، نمونه گیری خون، لوله تغذیه و غیره) و تاثیرات بالقوه ای بر تکامل و کنترل درد آنان دارد.
مشکل چیست؟ همیشه نمی توان آنان را با داروهای مسکن تسکین داد، برای اینکه عوارض جانبی کوتاه مدت و بلندمدت بر رشد عصبی آنان می تواند قابل توجه باشد. روش های دیگری برای تسکین نوزاد مانند قنداق، کمربند، محلول های قندی یا مکیدن پستانک بدون تغذیه وجود دارد. بااین حال، چندین سال است که نتایج تحقیقات نشان داده است که حضور مادر یا پدر خصوصاً بوسیله تعدیل عاطفی صدا، تاثیر آرامش بخش واقعی بر کودک دارد.
بنا بر این است که گروه تحقیقاتی دیدیه گراندژان، استاد تمام در بخش روان شناسی دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی و در مرکز علوم موثر دانشگاه ژنو به تماس صوتی اولیه بین مادر و نوزاد نارس، تاثیر صدای مادر بر کنترل درد ناشی از شیوه های معمول لازم برای تماس با نوزادان و در مکانیسم های روانی و مغزی علاقمند شده است.
مشارکت دادن مادر در آزمایش غربالگری نوزاد(خون گرفتن از پاشنه)
برای آزمایش این فرضیه، دانشمندان ۲۰ نوزاد نارس را در بیمارستان پارینی ایتالیا دنبال کردند و از مادر خواستند در طول آزمایش خون روزانه که با استخراج چند قطره خون از پاشنه پا انجام می شود، حضور داشته باشد.
دکتر مانوئلا فیلیپا، یکی از پژوهشگران گروه دیدیه گراندژان می گوید: ما این مطالعه را بر روی صدای مادر متمرکز کردیم برای اینکه در ایام اول زندگی حضور پدر مشکل تر است، به سبب شرایط کاری که همیشه امکان مرخصی وجود ندارد.
این تحقیق در سه مرحله و طی سه روز انجام شد و امکان مقایسه وجود داشت؛ نخستین تزریق بدون حضور مادر انجام شد، دومین تزریق با حضور مادر که با نوزاد حرف می زد و سومین بار با حضور مادر که برای کودک آواز می خواند. ترتیب این شرایط بطور تصادفی تغییر نمود.
این محقق اضافه کرد: برای تحقیق، مادر پنج دقیقه پیش از تزریق، در حین تزریق و پس از تزریق آغاز به صحبت یا آواز کرد همین طور شدت صدا را اندازه گیری کردیم تا صدای اطراف را بپوشاند، برای اینکه مراقبت های ویژه اغلب به سبب تهویه و سایر وسایل پزشکی پر سر و صداست.
درد به میزان قابل توجهی کاهش یافت
ابتدا، گروه تحقیق بررسی کرد که آیا درد نوزاد در حضور مادر کاهش پیدا می کند یا خیر. برای انجام این کار، آنان از پروفایل درد نوزادان نارس (PIPP) استفاده کردند که یک شبکه رمزگذاری بین صفر تا ۲۱ برای حالات چهره و پارامترهای فیزیولوژیکی (ضربان قلب، اکسیژن رسانی) به وجود می آورد که احساسات دردناک نوزاد را تایید می کند. دیدیه گراندژان اشاره کرد: بمنظور کدگذاری رفتار نوزادان نارس، ما از هر آزمایش خون فیلم گرفتیم و فیلم ها را در تاریکی توسط پرسنل آموزش دیده و بدون صدا قضاوت کردیم بطوریکه معلوم نشود که مادر در آنجا حضور دارد یا خیر.
نتایج قابل توجه است؛ PIPP در زمان غیبت مادر ۴.۵ است و هنگامی که مادر با نوزاد خود صحبت می کند به سه می رسد. این استاد ژنو تاکید می کند: وقتی مادر آواز می خواند، PIPP به میزان ۳.۸ است. این تفاوت با صدای گفتاری را می توان با این واقعیت توضیح داد که مادر لحن آوازی خودرا با آنچه در هنگام خواندن در نوزاد خود درک می کند تطبیق می دهد، برای اینکه او به صورتی با ساختار آهنگین محدود شده است، در صورتیکه وقتی با او صحبت می کند، چنین نیست.
صدای مادر موجب افزایش اکسی توسین می شود
دانشمندان سپس به بررسی آنچه در نوزاد هنگام شنیدن صحبت های مادرش تغییر می کند، پرداختند. دکتر مانوئلا فیلیپا توضیح می دهد: ما به سرعت به اکسی توسین، به اصطلاح هورمون دلبستگی که مطالعات قبلی آنرا با استرس، جدایی از شخص موردعلاقه و درد مرتبط دانسته بودند، روی آوردیم. با بهره گیری از یک نمونه بزاق بدون درد پیش از صحبت کردن یا آواز خواندن مادر و پس از آزمایش خون از پاشنه پا، گروه تحقیق دریافت که سطح اکسی توسین از ۰.۸ پیکوگرم در میلی لیتر به ۱.۴ هنگام صحبت مادر افزایش می یابد. وی می گوید: از لحاظ اکسی توسین، این افزایش قابل توجهی است.
این نتایج تاثیر مثبت حضور مادر را هنگامی که نوزادان نارس تحت اقدامات پزشکی دردناک قرار می گیرند را نشان میدهد. مانوئلا فیلیپا تاکید می کند: ما اهمیت حضور والدین در کنار کودک را خصوصاً در حوزه حساس مراقبت های ویژه نشان می دهیم.
دیدیه گراندژان نتیجه می گیرد: علاوه بر این، والدین در اینجا نقش محافظتی دارند و می توانند در کمک به فرزند خود تا حد ممکن مشارکت کرده و احساس کنند که این امر موجب تقویت پیوندهای دلبستگی حیاتی می شود که در تولد کامل بدیهی تلقی می شوند.
یافته های این تحقیق در مجله Scientific Reports انتشار یافته است.
منبع: دكتر ایزی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب